Gewoonlijk ontwaak ik in mijn hoofd. Het eerste dat mij treft bij het ontwaken, spontaan of door de wekker geïnitieerd, zijn ideeën en gedachten. Langzaam rijpt wat de nacht gebracht heeft of de dag (al dan niet hopelijk) zal brengen. Tot ik de vraag kreeg: ‘Wat is het eerste dat je ’s ochtends gewaar wordt als je ontwaakt?’.
Het klinkt wellicht vreemd, maar ik programmeerde die vraag als het ware als een nieuwe, eerste opdracht voor de volgende morgen. Je moet je als het ware op voorhand bewust zijn bij het ontwaken dat je je bewust moet zijn om te voelen wat je voelt. Klinkt toch redelijk complex om de dag mee aan te vatten, niet?
En toch, het lukte. Ik werd wakker, de ogen gesloten en nog geen idee van hoe laat het was – alhoewel het onbewuste me influisterde dat het niet ver van de verplichte ontwaaktijd verwijderd was – begon ik te voelen wat ik voelde. De intieme warmte van het echtelijk bed, de uitgespreide genegenheid als gloed onder het dons. De diepe ademhaling van mijn geliefde, de eerste ochtendgeluiden die me bereiken door het openstaande slaapkamerraam, de eerste toeter van een auto en het gekwetter van de tuinvogels, alles laat me – de ogen nog steeds gesloten – beseffen dat een nieuwe dag is aangebroken.
Ik sta op en de slaaproes maakt plaats voor de nieuwe ochtend en met een nog licht aanwezige instabiliteit daal ik de trap af naar de leefruimte. Het frisse parket helpt me verder te ontwaken. Op automatische piloot zet ik de nespresso-machine in gang. Samen met de klank van de radio vult het aroma van de koffie de leefruimte. Een nieuwe dag breekt aan.
‘t Mijmeringenstraatje 
Een gedachte over “Sensorisch bloggen”